براساس منابع معتبر تاریخی و یافته های باستان شناسی، قدمت قزوین به هزاره هفتم پیش از میلاد برمیگردد. کشف معابد، کارگاه های سفالگری، اشیای زینتی و … در محوطه های باستانی قزوین همگی موید تمدن دیرپای این کهن دیار زرخیر می باشد. قزوین در طول تاریخ اسامی گوناگونی داشته است که از جمله می توان به نام هایی چون”شاد شاپور”، “کشوین”، “کزوین”، “قسوین”، “کاسپین” و “مینودر” اشاره کرد. این شهر در عصر صفویان تختگاه شاه طهماسب صفوی گردید و لقب “دارالسلطنه قزوین” بدان داده شد. اوج شکوه و شکوفایی قزوین نیز در همین دوره رقم خورده و هنرمندان بنام و خوشنویسان خوش ذوق و چیره دستی چون “میرعماد” قلم به دوات عشق آغشته کردند و نام قزوین را به عنوان پایتخت خوش نویسی بر تارک آسمان ایران ثبت نمودند.